Vom Sinn und Un­sinn des Rei­sens

Se­ne­ca Lu­ci­lio suo sal.

Hoc tibi soli putas ac­ci­dis­se et ad­mi­ra­ris quasi rem novam, quod pe­regri­na­tio­ne ¹ tam longa et tot lo­co­rum va­rieta­ti­bus ² non dis­cus­sis­ti ³ tris­ti­ti­am gra­vi­tatem­que men­tis? Ani­mum debes muta­re, non cae­l­um. Licet ⁴ va­s­tum trai­ece­ris mare ⁵ , (?) se­quen­tur te, quo­cum­que ⁶ per­vene­ris, vitia. Hoc idem que­ren­ti cui­dam So­cra­tes ait: „Quid mi­ra­ris nihil tibi pe­regri­na­tio­nes ¹ pro­des­se, cum te cir­c­um­fe­ras? Pre­mit te eadem causa, quae ex­pu­lit." Quid ter­rar­um iuva­re no­vi­tas ⁷ po­test? Quid co­gni­tio ⁸ ur­bi­um aut lo­co­rum? In ir­ritum cedit ⁹ ista iac­ta­tio ¹⁰ . Quae­ris, quare te fuga ista non adi­uvet? Tecum fugis. Onus animi de­po­nen­dum est: non ante tibi ullus pla­ce­bit locus. (?) Quid­quid facis, con­tra te facis et motu ipso noces tibi; aeg­rum enim con­cu­tis ¹¹ . At cum istud ex­e­me­ris ¹² malum, omnis mu­ta­tio loci iu­c­un­da fiet; in ul­ti­mas ex­pel­la­ris ter­ras li­ce­bit ⁴ , in quo­li­bet bar­ba­riae an­gu­lo col­lo­ce­ris ¹³ , hos­pi­ta­lis ¹⁴ tibi illa, qua­lis­cum­que sedes erit. (?)

Cum hac per­sua­sio­ne vi­ven­dum est: „Non sum uni an­gu­lo ¹⁵ natus, pa­tria mea totus hic mun­dus est." Quod si li­que­ret ¹⁶ tibi, non ad­mi­rare­ris nil ¹⁷ adi­uva­ri te re­gi­o­num va­rieta­ti­bus ² , in quas su­bin­de prio­rum ta­edio mi­gras ¹⁸ ; prima enim qua­e­que ¹⁹ pla­cuis­set, si omnem tuam crede­res. Nunc non pe­regri­na­ris ²⁰ , sed erras et age­ris ac locum ex loco mutas, cum illud, quod quae­ris, bene vi­ve­re, omni loco po­si­tum sit. Num quid tam tur­bi­dum ²¹ fieri po­test quam forum? Ibi quo­que licet quie­te vi­ve­re, si ne­ces­se sit. Sed si li­ceat dis­po­ne­re se ²² , con­s­pec­tum quo­que et vici­ni­am ²³ fori pro­cul fu­gi­am; nam ut loca gra­via etiam fir­mis­si­mam va­letu­di­nem temp­tant, ita bonae quo­que menti nec­dum adhuc ²⁴ per­fec­tae et con­va­le­scen­ti ²⁵ sunt ali­qua parum salub­ria ²⁶ . Dis­sen­tio ²⁷ ab his, qui in fluc­tus me­di­os eunt et tu­mul­tuo­sam ²⁸ pro­ban­tes vitam co­ti­die cum dif­fi­cul­ta­ti­bus rerum magno animo col­luc­tan­tur ²⁹ . Sa­pi­ens feret ista, non eli­get ³⁰ , et malet in pace esse quam in pugna; non multum pro­dest vitia sua pro­ie­cis­se, si cum alie­nis rixan­dum ³¹ est. (?) Vale.

Vom Sinn und Un­sinn des Rei­sens: Col­la­ge Rei­sen: Her­un­ter­la­den [doc] [36 KB]