„Römer und Griechen“: Plinius 8,24

C. PLINIUS MAXIMO SUO S.

Amor in te meus cogit, non ut praecipiam - neque enim praeceptore eges -, admoneam tamen, ut, quae scis, teneas et observes, aut nescire melius. Cogita te missum <esse> in provinciam Achaiam, illam veram et meram ¹ Graeciam, in qua primum humanitas litterae, etiam fruges ² inventae esse creduntur; missum ad ordinandum statum ³ liberarum civitatum, id est ad homines maxime homines, ad liberos maxime liberos, qui ius a natura datum virtute, meritis, amicitia, foedere denique et religione tenuerunt. Reverere ⁴ conditores ⁵ deos et nomina deorum, reverere4 gloriam veterem et hanc ipsam senectutem, quae in homine venerabilis ⁶ , in urbibus sacra. Sit apud te honor antiquitati ⁷ , sit ingentibus factis, sit fabulis quoque. Nihil ex cuiusquam dignitate, nihil ex libertate, nihil etiam ex iactatione ⁸ decerpseris ⁹ . Habe ante oculos hanc esse terram, quae nobis miserit iura, quae leges non victis, sed petentibus dederit, Athenas esse, quas adeas, Lacedaemonem esse, quam regas; quibus reliquam umbram ¹⁰ et residuum ¹¹ libertatis nomen eripere durum, ferum, barbarum est. Vides a medicis, quamquam in adversa valetudine ¹² nihil servi ac liberi differant, mollius tamen liberos clementiusque tractari. Recordare ¹³ , quid quaeque civitas fuerit, non ut despicias, quod esse desierit; absit superbia, asperitas ¹⁴ . Nec timueris contemptum. An contemnitur, qui imperium, qui fasces ¹⁵ habet, nisi humilis et sordidus ¹⁶ , et qui se primus ipse contemnit? Male vim suam potestas aliorum contumeliis ¹⁷ experitur, male terrore veneratio ¹⁸ acquiritur ¹⁹ , longeque valentior ²⁰ amor ad obtinendum ²¹ , quod velis, quam timor. Nam timor abit, si recedas, manet amor, ac sicut ille in odium, hic in reverentiam ²² vertitur. Te vero etiam atque etiam ²³ - repetam enim - meminisse oportet officii tui titulum ²⁴ ac tibi ipsum interpretari ²⁴ , quale quantumque sit ordinare statum3 liberarum civitatum. Nam quid ordinatione ²⁵ civilius, quid libertate pretiosius ²⁶ ? Porro ²⁷ quam turpe, si ordinatio ²⁵ eversione ²⁸ , libertas servitute mutetur! Accedit, quod tibi certamen est tecum: onerat ²⁹ te quaesturae tuae fama, quam ex Bithynia optimam revexisti ³⁰ ; onerat ²⁹ testimonium principis; onerat ²⁹ tribunatus, praetura atque haec ipsa legatio quasi praemium data. Quo magis nitendum est ³¹ , ne in longinqua provincia quam suburbana ³² , ne inter servientes quam liberos, ne sorte quam iudicio missus, ne rudis ³³ et incognitus quam exploratus probatusque ³⁴ humanior, melior, peritior fuisse videaris, cum sit alioqui ³⁵ , ut saepe audisti, saepe legisti, multo deformius ³⁶ amittere quam non assequi laudem. Haec velim credas, quod initio dixi, scripsisse me admonentem, non praecipientem; quamquam praecipientem quoque. Quippe ³⁷ non vereor, in amore ne modum excesserim. Neque enim periculum est, ne sit nimium, quod esse maximum debet. Vale.

„Römer und Griechen“: Plinius 8,24: Herunterladen [doc] [37 KB]