„Römer und Grie­chen“: Pli­ni­us 8,24

C. PLI­NI­US MA­XI­MO SUO S.

Amor in te meus cogit, non ut pra­eci­pi­am - neque enim pra­ecep­to­re eges -, ad­mo­neam tamen, ut, quae scis, te­ne­as et ob­ser­ves, aut nesci­re me­li­us. Co­gi­ta te missum <esse> in pro­vin­ci­am Ach­ai­am, illam veram et meram ¹ Gra­eciam, in qua pri­mum hu­ma­ni­tas lit­te­rae, etiam fru­ges ² in­ven­tae esse credun­tur; missum ad or­di­nan­dum statum ³ li­berar­um ci­vi­tatum, id est ad ho­mi­nes ma­xi­me ho­mi­nes, ad li­be­ros ma­xi­me li­be­ros, qui ius a na­tu­ra datum vir­tu­te, me­ri­tis, ami­ci­tia, fo­ede­re deni­que et re­li­gio­ne te­nu­er­unt. Re­vere­re ⁴ con­di­to­res ⁵ deos et no­mi­na de­o­rum, re­ver­ere4 glo­ri­am ve­te­rem et hanc ipsam senec­tu­tem, quae in ho­mi­ne ve­nera­bi­lis ⁶ , in ur­bi­bus sacra. Sit apud te honor an­ti­qui­ta­ti ⁷ , sit in­gen­ti­bus fac­tis, sit fa­bu­lis quo­que. Nihil ex cui­us­quam di­gni­ta­te, nihil ex li­ber­ta­te, nihil etiam ex iac­ta­tio­ne ⁸ de­cer­pse­ris ⁹ . Habe ante ocu­los hanc esse ter­ram, quae nobis mi­se­rit iura, quae leges non vic­tis, sed pe­ten­ti­bus de­derit, Athen­as esse, quas adeas, La­ce­da­e­mo­nem esse, quam regas; qui­bus re­li­quam um­bram ¹⁰ et re­si­du­um ¹¹ li­ber­ta­tis nomen er­i­pe­re durum, ferum, bar­bar­um est. Vides a me­di­cis, quam­quam in ad­ver­sa va­letu­di­ne ¹² nihil servi ac li­be­ri dif­fe­rant, mol­li­us tamen li­be­ros cle­men­ti­us­que trac­ta­ri. Re­cor­da­re ¹³ , quid qua­e­que ci­vi­tas fue­rit, non ut de­s­pi­ci­as, quod esse de­sie­rit; absit su­per­bia, as­pe­ri­tas ¹⁴ . Nec ti­mue­ris con­temp­tum. An con­tem­ni­tur, qui im­pe­ri­um, qui fas­ces ¹⁵ habet, nisi hu­mi­lis et sor­di­dus ¹⁶ , et qui se pri­mus ipse con­tem­nit? Male vim suam po­tes­tas alio­rum con­tu­me­liis ¹⁷ ex­pe­ri­tur, male ter­ro­re ve­ne­ra­tio ¹⁸ ac­qui­ri­tur ¹⁹ , lon­ge­que va­len­ti­or ²⁰ amor ad ob­ti­nen­dum ²¹ , quod velis, quam timor. Nam timor abit, si re­ce­das, manet amor, ac sicut ille in odium, hic in re­ver­en­ti­am ²² verti­tur. Te vero etiam atque etiam ²³ - re­petam enim - memi­nis­se opor­tet of­fi­cii tui ti­tu­lum ²⁴ ac tibi ipsum in­ter­pre­ta­ri ²⁴ , quale quan­tumque sit or­di­na­re stat­um3 li­berar­um ci­vi­tatum. Nam quid or­di­na­tio­ne ²⁵ ci­vi­li­us, quid li­ber­ta­te pre­tio­si­us ²⁶ ? Porro ²⁷ quam turpe, si or­di­na­tio ²⁵ ever­sio­ne ²⁸ , li­ber­tas ser­vi­tu­te mu­te­tur! Ac­ce­dit, quod tibi cer­ta­men est tecum: one­rat ²⁹ te qua­e­s­tu­rae tuae fama, quam ex Bithy­nia op­ti­mam re­v­e­xis­ti ³⁰ ; one­rat ²⁹ testi­mo­ni­um prin­ci­pis; one­rat ²⁹ tri­bu­n­a­tus, prae­tu­ra atque haec ipsa le­ga­tio quasi pra­e­mi­um data. Quo magis ni­ten­dum est ³¹ , ne in lon­gin­qua pro­vin­cia quam sub­ur­ba­na ³² , ne inter ser­vi­en­tes quam li­be­ros, ne sorte quam iu­di­cio mis­sus, ne rudis ³³ et in­co­gni­tus quam ex­plo­ra­tus pro­ba­tus­que ³⁴ hu­ma­ni­or, me­li­or, pe­ri­ti­or fuis­se vi­dea­ris, cum sit alio­qui ³⁵ , ut saepe au­dis­ti, saepe le­gis­ti, multo de­for­mi­us ³⁶ amit­te­re quam non as­se­qui lau­dem. Haec velim cre­das, quod in­i­tio dixi, scrip­sis­se me ad­mo­nen­tem, non pra­eci­pi­en­tem; quam­quam pra­eci­pi­en­tem quo­que. Quip­pe ³⁷ non vere­or, in amore ne modum ex­ces­se­rim. Neque enim pe­ri­cu­lum est, ne sit ni­mi­um, quod esse ma­xi­mum debet. Vale.

„Römer und Grie­chen“: Pli­ni­us 8,24: Her­un­ter­la­den [doc] [37 KB]